Καλωσήρθατε στη λογοτεχνική ιστοσελίδα του Διάττοντα Αβρού. Εδώ μπορείτε να διαβάσετε έργα του ίδιου (οι ποιητικές συλλογές αναφέρονται στη δεξιά πλευρική στήλη) αλλά και άλλων δημιουργών. Σε περίπτωση που θέλετε να επικοινωνήσετε μαζί του (π.χ. για να πείτε απλά τη γνώμη σας ή για να δημοσιεύσετε κάποιο κείμενό σας), μπορείτε να συμπληρώσετε τη φόρμα επικοινωνίας στη οριζόντια μπάρα του μενού ή να στείλετε μήνυμα στο e-mail που αναγράφεται δεξιά. Καλές σας αναγνώσεις...

Σημείωση: Δυστυχώς ένα (πολύ) μικρό μέρος του συνολικού αριθμού ποιημάτων έχει ανέβει μέχρι στιγμής κι απ' αυτά τα ποιήματα λίγα έχουν την οριστική μορφή τους (τα περισσότερα δεν έχουν ακόμα υποστεί την τελική επεξεργασία)... Το Blog εδώ και πολύ καιρό είναι παροπλισμένο...

Τρίτη 3 Μαρτίου 2009

Διάττων Αβρός - Η Πεταλούδα Πάντα Θα Πετάξει !

Πρόκειται για ένα κείμενο που αποτελεί σύνθεση (του γράφοντος) στίχων και φράσεων - ελαφρώς βέβαια αλλαγμένων - απ' όλο το έργο του Κώστα Καρυωτάκη. Υπό μία έννοια - υποκειμενική ενδεχομένως - καταβλήθηκε προσπάθεια να αποδοθεί το απάνθισμα του έργου του (κι ίσως να σκιαγραφηθεί κι η ζωή του). Είναι μια ευκαιρία γι' αυτούς που ξέρουν τον Καρυωτάκη, να τον ξαναδούν άλλη μια φορά συνοπτικά, και για όσους δεν τον ξέρουν, να τον γνωρίσουν ουσιαστικά. Το κείμενο είναι χωρισμένο σε 5 ενότητες, και θα αναρτηθεί σε 5 μέρες.

Παρόμοια αφιερώματα αυτής της μορφής έχουν γραφτεί και για άλλους Ποιητές (όπως Δ. Π. Παπαδίτσα, Τάσο Λειβαδίτη, Κώστα Ουράνη, Ναπολέων Λαπαθιώτη, Μήτσο Παπανικολάου, Νικηφόρο Βρεττάκο, Τέλλο Άγρα, Αλέξη Τραιανό, Ζαχαρία Παπαντωνίου, Ν. Β. Λαδά, Μάγια Μαρία Ρούσσου) και θα παρουσιαστούν, πιστεύω, εν καιρώ...

ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟΝ ΚΩΣΤΑ ΚΑΡΥΩΤΑΚΗ

Η Πεταλούδα Πάντα Θα Πετάξει !

Μέρος Ι. Σπασμένα Φτερά

Στη νοσηρή ατμόσφαιρα ορθώνονταν φίδια. Ο άνεμος τσάκιζε τα δέντρα. Οι εγκέφαλοι εργαστήρια κιβδηλοποιών κι ο κόσμος ένα δάσος από μάσκες. Στο χυδαίο αυτό καρναβάλι, φόρεσε αληθινή πορφύρα, στέμμα από καθαρό, ατόφιο χρυσάφι, ύψωσε ένα σκήπτρο πάνω απ' τα πλήθη και πήγαινε ακολουθώντας την εσωτερική του φωνή. Χόρευε γύρω του τού κόσμου η αυταπάτη. Είχε χάσει την ήρεμη ενατένιση και τη συνείδηση του περιβάλλοντος, αλλά πήγαινε ακολουθώντας την εσωτερική του φωνή. Θανάσιμες νύχτες τον έζωναν. Μέσα του ογκώνονταν οι άφραστοι πόνοι. Μίση έβλεπε να φεύγουν οι έρωτές του, χολή τα πάθη του όλα. Τον είχαν προσπεράσει αυτοί που αγαπούσε. Είχε μείνει μόνος, πίσω απ' όλα τα θαλερά και τα εύθυμα στην πλάση, κι έρημος πήγαινε. Καθώς βάδιζε, μια σκιά τον ακολουθούσε από πάνω, σα νέφος βαρύ ή φτερό δυσοίωνου πουλιού.

Αισθανόταν την πραγματικότητα με σωματικό πόνο. Γύρω του δεν υπήρχε ατμόσφαιρα, αλλά τείχη που στένευαν διαρκώς, τέλματα στα οποία βυθιζόταν ολοένα. Αλγεβρικές εξισώσεις τα βήματά του. Τα χρόνια του ήταν σαν κουρασμένα ελάφια. Σκόνη στη σκόνη είχε γεμίσει ο τόπος κι έγραφε με το δάχτυλο σταυρούς. Ήταν στο σκοτάδι κι ήταν το σκοτάδι (δοσμένος στα ερέβη), σαν άνθος που φυλλορροούσε.

Δε μπορούσε να συμφιλιωθεί με τους κήπους. Σε κάθε κήπο έβλεπε μια νέα μελαγχολία, τα τριαντάφυλλα να σβήνουνε σα πόθοι και τα κυπαρίσσια ατέλειωτα, σα βάσανα προς τ' άστρα (σαλεύουν θλιβερά τα κυπαρίσσια). Δεν πλανήθηκε σε δάση βουερά, απάρθενα, κι ούτε τον χτύπησε η ριπή του ωκεάνειου ανέμου. Κι αν η ζωή διάβαινε πέρα στον ορίζοντα σειρήνα, θάνατο, καθημερινό θάνατο, και χολή, μόνο, έφερνε για κείνον...σκλάβο πουλί πήγαινε, σέρνοντας τ' ανώφελα φτερά (είχε κάτι σπασμένα φτερά...). Τα στήθη του, που τα τάραζε κάποιο θανάσιμο πάθος, δεν επρόκειτο ποτέ να γαληνέψουν - φτωχή καρδιά, αιώνια λυπημένη...

συνεχίζεται στο Μέρος ΙΙ...

8 σχόλια:

Μαρια Νικολαου είπε...

Ξερεις..
και γω πια δεν μπορώ να συμφιλιωθώ με τους κήπους..
Ξεκίνησε η ζωή μου ένα δειλινό Ιουλίου μέσα σε ένα πολύ μεγάλο κήπο γεμάτο πολυχρωμα τριαντάφυλλα.
Κι ύστερα από πολλά πολλά χρόνια , η ιδια ζωή που άρχισε, τελείωσε σε ένα μικρό κήπο γεμάτο ροδιές και λεμονιές.
Το μόνο που μου εμεινε για αρκετο καιρο στην τσέπη μιας πορτοκαλί ζακέτας, ήταν ένα μικρό άγουρο λεμόνι.
Δεν μπορώ πια να συμφιλιωθώ με τους κήπους..
Οχι.. δεν μπορώ..

Alice Iocco είπε...

Τα μάγια του ταλέντου σου μ'άφησαν μετέωρη να περιμένω ....
Είμαι βεβαία ότι η συνέχεια θα με συνταράξει, αλλά δε θα με ρίξει...θα μ'ανεβάσει ακόμη πιο ψηλά !
Καλημέρα

ΟΔΟΙΠΟΡΟΣ είπε...

Πολύ αξιόλογη γραφή και αναδόμηση του πρωταρχικού κειμένου...

Εξαίρετο το αφιέρωμα ... αναμένω με αγωνία την συνέχεια...

Όμορφη μέρα να έχεις

P H I είπε...

Εξάντλησες τα όρια της πρωτοτυπίας, αγαπητέ, μας θάμπωσες!!!

Σε συγχαίρω για την εξαιρετική αυτή παρουσίαση.
Δεν υπάρχει καλύτερος τρόπος να παρουσιαστεί ένας ποιητής από το να τον ακούς να μιλά ο ίδιος. Μα εδώ συμβαίνει κάτι επιπλέον.Δε μιλά μόνο ο Ποιητής. Μιλά η φωνή σου με τη φωνή του. Μιλάς τη γλώσσα του Ποιητή. Μιλούν δυο Ποιητές ταυτόχρονα χωρίς να επικαλύπτονται οι φωνές τους, χωρίς παράλληλα να μπορείς να πεις αν πρόκειται για ποιητικό μονόλογο ή διάλογο μεταξύ Ποιητών!

Κατάργησες τα όρια, φίλε μου! ΕΓΡΑΨΕΣ!

Βούλα είπε...

Η Πεταλούδα Πάντα Θα Πετάει !

Εστω και με Σπασμένα Φτερά!καλημέρα και καλό μας μήνα Διάττων!!!

Καλλιόπη είπε...

λέμε "πάνω σε ένα ξένο στίχο" έτσί;
Μόνο που εσύ βάδισες στίχο το στίχο και έφτιαξες μονοπάτι...
Θα ακολουθήσω.
Μου άρεσε πολύ η ιδέα σου!

Kirki είπε...

πολύ ενδιαφέρουσα προσέγγιση.Το χω κάνει κοπι πέιστ και το χω αποθηεύσει))Για να ανατρέχω.
Δεκτές και οι αντίθετες απόψεις.Κάθε τι είναι υποκειμενικό.Θεωρώ ότι έγινε με καλή προαίρεση και σεβασμό στον ποιητή τον οποιο ο Διάττων θαυμάζει πιστεύω γι αυτό και του κάνει και αφιέρωμα άλλωστε.

JK O SΚΡΟΥΤΖΑΚΟS είπε...

KAΛΟ ΜΗΝΑ ΚΑΙ ΚΑΛΗ ΣΑΡΑΚΟΣΤΗ.ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ ΤΟ ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟΝ ΓΝΩΡΙΣΩ ΠΙΟ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ.ΠΟΣΟ ΔΙΚΙΟ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΧΕ ΟΤΑΝ ΕΓΡΑΦΕ ΟΤΙ ΣΕ ΚΑΘΕ ΚΗΠΟ ΕΒΛΕΠΕ ΜΙΑ ΝΕΑ ΜΕΛΑΓΧΟΛΙΑ.!

 
Free Joomla TemplatesFree Blogger TemplatesFree Website TemplatesFreethemes4all.comFree CSS TemplatesFree Wordpress ThemesFree Wordpress Themes TemplatesFree CSS Templates dreamweaverSEO Design