Λένε τα μάτια σου πως λάμπουν στο σκοτάδι
μάτια νεκρών που ξεριζώνεις απ' τους τάφους.
Χτισμένος κάτω απ' την πλάκα πριν να λιώσω
τα δυο κοντά σου πόδια θα προσμένω
με λύσσα κάποιο βράδυ να μουντάρουν
και να τα κάνουν όλα ρημαδιό μαρμάρων
την ώρα που τα νύχια σου θα χώνουν
την πείνα σ' όση σάρκα μου έχει μείνει.
Μετά, κουτσαίνοντας θα μπούμε μες στην πόλη
κι αυτή τη νύχτα
τα δυο μου μάτια θα τα πιουν και θα τα σπάσουν
φώτα και μπαρ τροχούς κορμιά στα πάρκα
λίγη λαθραία ζωή μέχρι να ξημερώσει
και τότε ύαινα σκούξε
σκούξε ψηλά
κι άσε με κάπου
κόπρανό σου
μες στο δρόμο.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου