Καλωσήρθατε στη λογοτεχνική ιστοσελίδα του Διάττοντα Αβρού. Εδώ μπορείτε να διαβάσετε έργα του ίδιου (οι ποιητικές συλλογές αναφέρονται στη δεξιά πλευρική στήλη) αλλά και άλλων δημιουργών. Σε περίπτωση που θέλετε να επικοινωνήσετε μαζί του (π.χ. για να πείτε απλά τη γνώμη σας ή για να δημοσιεύσετε κάποιο κείμενό σας), μπορείτε να συμπληρώσετε τη φόρμα επικοινωνίας στη οριζόντια μπάρα του μενού ή να στείλετε μήνυμα στο e-mail που αναγράφεται δεξιά. Καλές σας αναγνώσεις...

Σημείωση: Δυστυχώς ένα (πολύ) μικρό μέρος του συνολικού αριθμού ποιημάτων έχει ανέβει μέχρι στιγμής κι απ' αυτά τα ποιήματα λίγα έχουν την οριστική μορφή τους (τα περισσότερα δεν έχουν ακόμα υποστεί την τελική επεξεργασία)... Το Blog εδώ και πολύ καιρό είναι παροπλισμένο...

Τρίτη 21 Ιανουαρίου 2014

Γιώργος Θεοχάρης - Καθημερινοί Θάνατοι

Ο Γιώργος Χ. Θεοχάρης γεννήθηκε το 1951 στη Δεσφίνα Φωκίδας. Εργάζεται ως τεχνικός μηχανολογικής συντήρησης στη βιομηχανία παραγωγής αλουμινίου, στα Άσπρα Σπίτια Βοιωτίας, όπου και κατοικεί. Διευθύνει το λογοτεχνικό περιοδικό Εμβόλιμον. Έχει τυπώσει τις ποιητικές συλλογές: Πτωχόν Μετάλλευμα (1990), Αμειψισπορά (1996), Ενθύμιον (2004). Παράλληλα με την Ποίηση δημοσιεύει δοκιμιακά σημειώματα και κείμενα λογοτεχνικής κριτικής. Είναι μέλος της Εταιρείας Συγγραφέων.


Καθημερινοί Θάνατοι

Ένας άλλος θάνατος
είναι οι απογευματινές συγκεντρώσεις
τις άχρωμες Κυριακές.
Με τα κουλουράκια και τα φυστίκια,
τα πατατάκια με ρίγανη,
με το κονιάκ και τους καφέδες.
Με το «πώς πάνε τα παιδιά στα μαθήματα;»
και με το «τι καινούριο μάς γράψατε;».
Με τις ατέλειωτες συζητήσεις
για τη δουλειά στο εργοστάσιο,
τις ατελέσφορες απόπειρες
ν’ αλλάξει επιτέλους το θέμα της συζήτησης.
Με το «έτσι ο ένας κι έτσι ο άλλος!».
Με το «ακούστε και τούτο που άκουσα!».

Στο μεταξύ καρφώνεις το βλέμμα σου
στα δέντρα του κήπου.
Τι καλό να ήμουν μία διακριτική ακακία,
σκέπτεσαι όλη την ώρα.

Ένας άλλος θάνατος
είναι η έγνοια σου για τον λεκέ από αίμα
που θα αφήσεις στη ράχη της πολυθρόνας
όταν θα σηκωθείς και θα φύγεις.
Η έγνοια σου για τη φιλόξενη οικοδέσποινα
που δεν θα ξέρει πώς να τον καθαρίσει.


(απ' την ποιητική συλλογή «Αμειψισπορά», το 1996)

Κυριακή 12 Ιανουαρίου 2014

Άρης Αλεξάνδρου - Το Μαχαίρι

Γεννήθηκε το 1922 στο Λένιγκραντ από πατέρα πόντιο της Tραπεζούντας και μητέρα Pωσίδα. Tο 1940 τελείωσε το Bαρβάκειο. Aπ' το 1942 ασχολήθηκε με τις μεταφράσεις λογοτεχνικών έργων. Eξορίστηκε για τις πολιτικές του ιδέες απ' το 1944 ώς το 1951. Mετά την δικτατορία του 1967 έμεινε στο Παρίσι, όπου και πέθανε από καρδιακή προσβολή, τον Iούλη του 1978.




Εργογραφία

Eξέδωσε τις ποιητικές συλλογές:
Aκόμη Τούτη Η Άνοιξη, 1946
Άγονος Γραμμή, 1952
Eυθύτης Οδών, 1959
Ποιήματα (1941 - 1071), 1971 και 1978
Eπίσης τα πεζά:
Tο Κιβώτιο (μυθιστόρημα), 1975
O Λόφος Με Το Συντριβάνι (σενάριο βασισμένο στο ομώνυμο θεατρικό έργο του Γ. Pίτσου), 1977
Tα Ksilopapoutsa (παιδικό παραμύθι, γραμμένο με λατινικά ψηφία), 1976
Έχει μεταφράσει όλο το έργο των Nοστογιέφσκι, Γκύ Ντε Mωπασάν, Mαγιακόβσκι, Bολταίρου, Σλόβσκι. κ.ά.


Το Μαχαίρι

Όπως αργεί τ’ ατσάλι
να γίνει κοφτερό και χρήσιμο μαχαίρι
έτσι αργούν κι οι λέξεις
ν’ ακονιστούν σε λόγο.
Στο μεταξύ,
όσο δουλεύεις στον τροχό,
πρόσεχε μην παρασυρθείς,
μην ξιπαστείς
απ’ τη λαμπρή αλληλουχία των σπινθήρων.
Σκοπός σου εσένα το μαχαίρι.


(απ' την ποιητική συλλογή «Ευθύτης Οδών», το 1959)

Παρασκευή 3 Ιανουαρίου 2014

Paul Verlaine - Οι Ράθυμοι

O Πολ Βερλαίν (Paul Verlaine, 30 Μάρτη 1844, Μετζ - 8 Γενάρη 1896, Παρίσι) ήταν Γάλλος ποιητής που συνδέθηκε με τη σχολή του παρνασσισμού, κι αργότερα, αποτέλεσε ηγετική φυσιογνωμία του κινήματος του συμβολισμού και της παρακμής. Χαρακτηρίζεται ως ένας καθαρά λυρικός ποιητής που σημάδεψε μία μετάβαση απ' το ρομαντισμό στο κίνημα του συμβολισμού, και διακρίνεται για τo μουσικό αποτέλεσμα της γραφής του, μέσα απ' τη χρήση αρκετών μυστικών της γαλλικής προσωδίας, όπως τις παρηχήσεις, τις συνηχήσεις και τους στίχους τους ανισοσύλλαβους.

Παρά το γεγονός πως το έργο του επέδρασε καταλυτικά στη διαμόρφωση του συμβολισμού, ο ίδιος αργότερα τον αποκήρυξε, καθώς το κίνημα απέκλινε ακόμα περισσότερο απ' τις παραδοσιακές ποιητικές φόρμες, ενώ ο Βερλαίν υποστήριζε την αναγκαιότητα ορισμένων, όπως για παράδειγμα της ομοιοκαταληξίας του στίχου.


Οι Ράθυμοι

- Μπα! Και η μοίρα μας έγινε πεζή.
  Αν θέλετε, πεθαίνουμε μαζί;
- Σπάνια η πρόταση, ορισμένως!

- Ωραίο το σπάνιο. Λοιπόν εμπρός.
  Ο τόπος θαυμάσιος και ο καιρός.
- Χι! Χι! Χι! Απογοητευμένος!

- Ίσως. Αλλά προπάντων εραστής
  άψογος. Ανέκαθεν ιδεαλιστής.
  Να πεθάνουμε τώρα ελάτε.

- Περισσότερο ειρωνεύεστε, θαρρώ,
  παρά όσο κάνετε τον τρυφερό.
  Πάψετε, κύριε, αν αγαπάτε.

  Έτσι, το βράδυ εκείνο πάνω στη
  χλόη, και στ' άνθη πάνω καθιστοί,
  δυο περίεργοι ερωτευμένοι

  αναβάλανε τέτοιο ζηλευτό
  θάνατο, κι απομείνανε γι' αυτό
  - χι! χι! χι! - καταγοητευμένοι!


    Μετάφραση Κώστας Καρυωτάκης
 
Free Joomla TemplatesFree Blogger TemplatesFree Website TemplatesFreethemes4all.comFree CSS TemplatesFree Wordpress ThemesFree Wordpress Themes TemplatesFree CSS Templates dreamweaverSEO Design