Καλωσήρθατε στη λογοτεχνική ιστοσελίδα του Διάττοντα Αβρού. Εδώ μπορείτε να διαβάσετε έργα του ίδιου (οι ποιητικές συλλογές αναφέρονται στη δεξιά πλευρική στήλη) αλλά και άλλων δημιουργών. Σε περίπτωση που θέλετε να επικοινωνήσετε μαζί του (π.χ. για να πείτε απλά τη γνώμη σας ή για να δημοσιεύσετε κάποιο κείμενό σας), μπορείτε να συμπληρώσετε τη φόρμα επικοινωνίας στη οριζόντια μπάρα του μενού ή να στείλετε μήνυμα στο e-mail που αναγράφεται δεξιά. Καλές σας αναγνώσεις...

Σημείωση: Δυστυχώς ένα (πολύ) μικρό μέρος του συνολικού αριθμού ποιημάτων έχει ανέβει μέχρι στιγμής κι απ' αυτά τα ποιήματα λίγα έχουν την οριστική μορφή τους (τα περισσότερα δεν έχουν ακόμα υποστεί την τελική επεξεργασία)... Το Blog εδώ και πολύ καιρό είναι παροπλισμένο...

Παρασκευή 28 Μαρτίου 2014

Ανέστης Ευαγγέλου - Καθώς Μέσα Στο Χρόνο Προχωρείς

...συνέχεια απ' την προηγούμενη ανάρτηση...

Τη χρονιά του θανάτου του Ανέστη Ευαγγέλου, το 1994, (εκτός απ' την τελευταία του ποιητική συλλογή «Το Χιόνι Και Η Ερήμωση»), κυκλοφόρησε κι η ποιητική ανθολογία «Η Δεύτερη Μεταπολεμική Ποιητική Γενιά 1950 - 1970». Το 1995 κυκλοφόρησε πάλι η πρώτη του ποιητική συλλογή, «Περιγραφή Εξώσεως». Έργα του έχουν μεταφραστεί σε πολλές ξένες γλώσσες (αγγλικά, γαλλικά, γερμανικά, ιταλικά, πολωνικά, ρουμάνικα, ολλανδικά και σλοβενικά)...


Καθώς Μέσα Στο Χρόνο Προχωρείς

Καθώς μέσα στο χρόνο προχωρείς
και βλέπεις μέρα τη μέρα
να πληθαίνουνε τα ερείπια,
να πέφτουν ένα ένα τ’ αγκωνάρια
που απάνω τους είχες χτίσει τη ζωή σου,
καταλαβαίνεις ολοένα πιο πολύ, διδάσκεσαι,
πως μόνο εσύ τον ορίζεις το χώρο σου:
είναι δικά σου τούτα τα ερείπια
κι είσ’ εσύ που πρέπει να σηκωθείς,
να πάρεις νερό και λάσπη,
με τα ίδια υλικά
να ξαναχτίσεις τους τοίχους σου.

Τώρα που βλέπεις καθαρά,
που ξέρεις επιτέλους
πως από πουθενά βοήθεια
δεν μπορείς να περιμένεις.


(απ' την ποιητική συλλογή «Περιγραφή Εξώσεως», το 1960)

Τρίτη 25 Μαρτίου 2014

Ανέστης Ευαγγέλου - Είναι Πολλοί

Ο Ανέστης Ευαγγέλου (1937 - 1994) γεννήθηκε κι έζησε στη Θεσσαλονίκη. Στη Λογοτεχνία εμφανίστηκε το 1960 με την ποιητική συλλογή «Περιγραφή Εξώσεως». Από τότε δημοσίευσε τα εξής ποιητικά βιβλία: «Μέθοδος Αναπνοής» 1966, «Αφαίμαξη '66 - '70» 1971, «Ποιήματα 1956 - 1970» 1974, «Διάλειμμα» 1976, «Χάι Κάι» 1978, «Απογύμνωση» 1979, «Η Επίσκεψη Και Άλλα Ποιήματα» 1987, «Το Χιόνι Και Η Ερήμωση» 1994. Το 1988 συγκέντρωσε σε έναν τόμο όλη την ως τότε ποιητική δημιουργία του,  που κυκλοφόρησε με τον τίτλο «Τα Ποιήματα 1956 - 1986». Έγραψε επιπλέον και δημοσίευσε τα πεζογραφήματα «Το Ξενοδοχείο Και Το Σπίτι» 1966 (επανέκδοση, διευρυμένη με τον τίτλο «Το Ξενοδοχείο Και Το Σπίτι Και Άλλα Πεζά» 1985), το βιβλίο «Ανάγνωση Και Γραφή» 1981, στο οποίο συγκέντρωσε κείμενα λογοτεχνικής κριτικής, και το δοκίμιο «Εννέα Εκδοχές Για Την Ποίηση Και Την Ποιητική» 1990... συνέχεια στην επόμενη ανάρτηση...


Είναι Πολλοί

Είναι πολλοί που ουρλιάζουνε τις νύχτες
κι άψογοι, τη μέρα, περιφέρονται ανάμεσά μας.
Πολλοί μ' έν' αναμμένο σίδερο μες στο μυαλό,
κόκκινο σίδερο κάτω απ' το δέρμα.

Είναι πολλά τ' αδέρφια μου. Δεν είμαι μόνος.


(απ' την ποιητική συλλογή «Μέθοδος Αναπνοής», το 1966)

Παρασκευή 21 Μαρτίου 2014

Διάττων Αβρός - Ποίηση Εσύ











Στίχοι μου, της καρδιάς μου αίμα και παλμοί,
στίχοι μου εσείς πολυαγαπημένοι,
πέφτει το δείλι και σας περιμένει
μια αναπόληση, μια αναδρομή.

Χαρτιά λευκά, αθώα, χαρτιά σκισμένα
ταξίδεψα για χρόνια στα νερά τους.
Γνώρισα τη λύπη μα και τη χαρά τους.
Συναισθήματα τόσο διχασμένα.

Υπήρξαν, θυμάμαι, πάμπολλες φορές
- αλήθεια, τι να πρωτοδιαλέξεις -
αναζήτησα εναγώνια λέξεις
τις πλέον βαρύθυμες και θλιβερές.

Πιστές συντρόφισες κι οι ρίμες
μου χαρίσαν τη δική τους μουσική.
Σκόρπια ποιήματα εδώ κι εκεί.
Με στιγμάτισαν άρρωστες μνήμες.

Και τώρα μπρος στο αμείλικτο γήρας,
Ποίηση εσύ παρήγορη ελπίδα
προβάλλεις και πάλι ως ασπίδα
στα τυφλά χτυπήματα της μοίρας...


                                     Μάρτης 2014


Το ποίημα αφιερώνεται στη σημερινή ημέρα, Παρασκευή 21 Μάρτη ως Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης

Τρίτη 18 Μαρτίου 2014

Διάττων Αβρός - Έρωτας Κελεύει











Μακράν του νόθου
πρόσωπα του πόθου

σμίξιμο των πάντων
εναγκαλισμοί γιγάντων

άρρεν και θήλυ
άλικα χείλη

ανασασμοί
σαν κραδασμοί

όπου πέφτουν ματιές
ανάβουν φωτιές

περίσσεια ορμή
στο κάθε κορμί

επίμονα χάδια
αφήνουν σημάδια

φιλιά ηχηρά
προσδίδουν φτερά

οι μισοί πετάνε
οι άλλοι μεθάνε

χοροί πανηγύρια
ξέχειλα ποτήρια           
         
ποιος να ξαποστάσει
σε τέτοιο γιορτάσι

μικροί μεγάλοι          
έρχονται κι άλλοι

άνθη αισθήσεις
έπαρση της φύσης

με άρπα και λύρα
συνθέτει η μοίρα

αυτή η νίκη
δε θέλει ν' ανήκει

πάθος που δε στερεύει
Έρωτας κελεύει!


               Ιούλης 2013

Παρασκευή 14 Μαρτίου 2014

Αργύρης Χιόνης - Χέρια











Οι άνθρωποι, το πιο συχνά,
δεν ξέρουν τι να κάνουνε τα χέρια τους.
Τα δίνουν - τάχα χαιρετώντας - σ' άλλους.
Τ' αφήνουνε να κρέμονται σαν αποφύσεις άνευρες.
Ή - το χειρότερο - τα ρίχνουνε στις τσέπες τους
και τα ξεχνάνε.
Στο μεταξύ, ένα σωρό κορμιά μένουν αχάιδευτα.
Ένα σωρό ποιήματα άγραφα.


(απ' την ποιητική συλλογή «Λεκτικά Τοπία», το 1983)

Τρίτη 11 Μαρτίου 2014

Νικηφόρος Βρεττάκος - 2 Ποιήματα











Η Μορφή Και Το Ποίημα

Σκέφτομαι το βουνό με τον ήλιο απέναντι
ν' αναδύεται απ' τη θάλασσα
- γίνεται κάθε μέρα ο κόσμος.
Το προαιώνιο πλάθεται κάθε στιγμή.
Κληρονόμοι του μέλλοντος,
αν σκεφτείτε τον Ποιητή,
η μορφή του είναι το ποίημα.
Πλάθω και πλάθομαι κάθε στιγμή.
Και το ποίημα είναι το σκαμνί
που θα κάθομαι πάνω του στο βουνό
- με τον ήλιο απέναντι
όσο θα γίνεται τούτος ο κόσμος.


(απ΄την ποιητική συλλογή «Απογευματινό Ηλιοτρόπιο», το 1976)


Πλούτος

Κι ένα βουνό
Είναι ένα ποίημα
Που σου γυρεύει να τ' ακούσεις.


(απ' τη συγκεντρωτική έκδοση «Τα Ποιήματα», το 1981)

Παρασκευή 7 Μαρτίου 2014

Νικηφόρος Βρεττάκος - Η Ποίηση











Ό,τι μπόρεσα να διασώσω
(στον κόσμο που πήγα)
το διέσωσα, θάλασσα.

Η ψυχή μου ένα σμήνος
μυριάδων πουλιών
που τ' αλώνιζε η θύελλα.

Όσα διασώθηκαν
βρήκαν το δέντρο τους.

Φτερούγισαν κι έμειναν
μέσα στις λέξεις.


(απ' την ποιητική συλλογή «Συνάντηση Με Τη Θάλασσα», το 1991)

Τρίτη 4 Μαρτίου 2014

Νικηφόρος Βρεττάκος - Η Συντροφιά











Σαν Ευαγγέλιο κλειστό στο τραπέζι
το μαύρο ψωμί. Και μέσα του χέρια.
Εκείνο που κράτησε το στάρι και το 'σπειρε,
αυτό που το θέρισε, αυτό που το ζύμωσε.
Δεν είμαι μόνος.


(απ' τη συγκεντρωτική έκδοση «Τα Ποιήματα, 1ος τόμος», το 1981)
 
Free Joomla TemplatesFree Blogger TemplatesFree Website TemplatesFreethemes4all.comFree CSS TemplatesFree Wordpress ThemesFree Wordpress Themes TemplatesFree CSS Templates dreamweaverSEO Design